Inschrijven nieuwsbrief

Eind januari verschijnt mijn 2e album "Zwaartekracht en andere verzinsels". Over minder dan een maand dus. De opnames en de mixing zijn al even achter de rug en onlangs werden ook de mastering en het artwork afgewerkt. Dat betekent dat mij nog maar één ding te doen staat tot aan de release: wachten. Voor sommige muzikanten is dit moment een kwelling, maar ik vind het heerlijk.

Niet in het minst omdat er even geen deadlines meer gehaald moeten worden. Dat alleen is al een feest voor mij. Ineens is er ruimte om compleet nutteloze dingen te doen. Misschien ga ik straks wel stenen gooien naar het ijs dat zich vannacht heeft gevormd op een vijvertje hier in de buurt! Gewoon! Omdat het kan!

Een plaat opnemen heeft bij mij ook het neveneffect dat ik totaal geen zin meer heb om nieuwe muziek te ontdekken. Omdat ik zo opgeslorpt word door mijn eigen ding. Maanden aan een stuk dringt er niets anders meer tot mij door. Maar achteraf moet/mag/kan ik dat gelukkig compenseren en ga ik als een gek op zoek naar nieuwe plaatjes en speur ik mijn favoriete muziekblogs af om in te halen wat ik allemaal gemist heb. Als een kind in een snoepwinkel. Zalig.

Maar het allerbeste is nog dat mijn nieuwe album nu echt nog van mij alleen is. Tien nieuwe songs waarin ik hart en ziel heb gelegd. Nu kan ik ze nog in alle rust beluisteren en gewoon gelukkig zijn met wat ik gemaakt heb. Zonder mij zorgen te maken over meningen.

Natuurlijk bloeden liedjes dood als ze geen publiek bereiken. Natuurlijk ben ik apetrots op mijn nieuwe plaat en wil ik ze aan iedereen laten horen. Natuurlijk snak ik naar het podium. En natuurlijk: naarmate de releasedatum dichterbij komt, steekt de twijfelaar in mij weer steeds vaker de kop op. Er komen nog slapeloze nachten, zeker weten.

Maar nu nog niet. Laat mij nog even tussen twee albums in zijn. Met mijn hoofd in de wolken. Los van de zwaartekracht. :-)